« … پارسی یا فارسی، زبان مردمِ ایران، افغانستان، تاجیکستان، بخشی از هند، ترکستان، قفقاز و بین النهرین است که به آن سخن می­ گویند و می ­نگارند و می ­سرایند. تاریخ زبان ایران تا سده‌ی هفتم پیش از میلاد، روشن است، و از آن پیش را نیز می­دانیم که: کشور پهناور ایران که از شرق به مرز تبّت و ترکستان چین، و از جنوب شرقی به پنجاب، و از جنوب به سند و خَلیج فارس و دریای عمان، و از شمال به سرزمین سکاها و سارماتها(= روسیه) تا دانوب و یونان، و از غرب به سوریه و حجاز و یمن می پیوست، مردم این سرزمین پهناور، به زبانی سخن می­گفتند که ریشه زبانِ امروز ماست.»