«…در آغاز همه چیز عادی حالت عادی داشت؛ انتظار از همه جا می بارید، آزادی و عدالت گمشده های دیرینه مردم این سرزمین بودند؛ عطشی که هرگز برطرف نگردیده بود و کام خشکیده ای که هیچ گاه از چشمه سارانش سیراب نگشته بود. ستم از پی ستم، زور از پی تزویر، رنج و شکنج ملتی در هزاره نخست تمدنی بزرگ! آری در آغاز، سکوتی سرشار از بیم و امید، در هاله ای از ابهام و تردید، در انتظار عینیت آوای امید، از آن سوی مرزها که: ما آمده ایم تا شما را به آزادی و عدالت موعود رهنمون شویم … ایمان و آوایی که رعشه بر اندام ارتشی مطلا افکند و دروازه هایی که شمشیر قیصران نگشوده بود یکی پس از دیگری گشود و شاهنشاهی کهن چهارصد ساله ای را در ساعتی از نیمروز بر زمین زد … اما دیری نگذشت که پان عربیسم تبهکار جاهلی اموی قد آراست و بر انبوه خاکستر سرد ایمان و امید ملتی سراپا سکوت و تسلیم و رضا و نگاه، خرمنی از آتش دامن گسترد و همه چیز را در خود سوخت: با غلبه پان عربیسم افسار گسیخته جاهلی، شعوبیه یا ناسیونالیسم ایرانی پدیدار شد و حقیقت قربانی واقعیت گردید … شعوبیه نهضتی سری علنی، فعال در سه جبهه فرهنگی، سیاسی، نظامی به بلندای یک تاریخ از پگاه اشغال تا پایان عصر استقلال ایرانو از آن پس تا عصر حاضر حضور تام و تمام داشته و دارد و پاسدار دستاوردهای تاریخی خویش بوده و هرگاه نسبت به ساختار سیاسی – فرهنگی سنتی خود احساس خطر کند وارد عمل می شود و می کوشد اوضاع را به وضع سابق برگرداند …»

برای مطالعه آخرین نقدها و  نظرات دکتر افتخارزاده، به سایت رسمی و وبلاگ ایشان مراجعه نمایید.