«… در سده ی معاصر، ژرفترین نگاه واژگون به خیّام را زنده یاد صادق هدایت داشته است. دیگر نویسندگان ایرانی معاصر هر چه گفته اند از او الهام گرفته و اقتباس کرده اند! پیداست که هدایت خود از آثار خاورشناسان غربی درباره ی خیام و رباعیّات او متأثر بوده است!…این پژوهش نمی خواهد گمانه زنی کند و خیّام را به عقایدی منسوب یا متهم سازد… برخلاف دریافت های زنده یاد صادق هدایت، خیام نه مرتد است و نه دهری و نه لااُبالی! نه مادی است و نه مُلحد و نه مؤمن! نه هرزه است و نه دچار عُقده های جنسی و احساس کهتری، نه معتاد به الکل است و نه دچار دود و دَم! نه دشمن دین است و نه منکر آیین! نه حسرت زده ی روزگار ساسانی است و نه نفرت زده ی دوران اسلامی! آن سان که فردوسی نه ناسیونالیست بود و نه دشمن نژاد تازی و ترک! خیّام، خیّام است! آن سان که فردوسی، فردوسی است! نه زیاد و نه کم! …»